Zespół cieśni nadgarstka to zaburzenie funkcji nerwu pośrodkowego, do którego dochodzi w wyniku długotrwałego, przewlekłego ucisku. Występuje zwykle u osób, które wykonują pracę obciążającą nadgarstki – począwszy od pracy przy komputerze, taśmie produkcyjnej, aż po prace fizyczne np. na budowie, forsowne uprawiania sportu, a nawet grę na instrumencie. Jak pozbyć się bólu i uczucia drętwienia palców, które towarzyszy zespołowi cieśni?
Zespół cieśni nadgarstka: co to za choroba?
Zespół cieśni nadgarstka to określenie na objawy związane z długotrwałym, przewlekłym uciskiem na nerw pośrodkowy, który znajduje się w tzw. kanale nadgarstka. Schorzenie to zaliczamy do neuropatii uciskowych, czyli dysfunkcji nerwu, których przyczyną jest ucisk mechaniczny. Choroba dotyka w równym stopniu mężczyzn i kobiety. Może pojawić się u osób w każdym wieku – choć statystycznie najczęściej dotyczy pacjentów po 50. Szacuje się, że na zespół cieśni zapada od 3 do 6% społeczeństwa.
Ucisk odpowiedzialny za powstanie zespołu cieśni może mieć podłoże chorobowe, częściej jednak wynika z naszego trybu życia, a zwłaszcza z powtarzalnej pracy i wykonywanych czynności, które szczególnie angażują i obciążają nadgarstki. Można więc spotkać się ze skojarzeniami, iż zespół cieśni to choroba murarza, pianisty, informatyka czy sekretarki.
Jakie są czynniki mogące mieć wpływ na powstanie zespołu cieśni? Należą do nich m.in.:
- praca związana z powtarzalnymi ruchami obciążającymi nadgarstki (np. dźwiganie, prace “na produkcji” lub budowie, pisanie na komputerze, gra na instrumentach, niektóre sporty itp.),
- używanie wibrujących sprzętów,
- ciąża (mogą pojawiać się wówczas obrzęki kończyn powodujące ucisk),
- otyłość,
- niektóre choroby (np. dna moczanowa, cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów itp.)
- niedoczynność tarczycy,
- choroby nowotworowe.
Zespół cieśni nadgarstka może również mieć podłoże idiopatyczne, czyli pojawić się bez uchwytnej przyczyny.
Zespół cieśni nadgarstka – objawy
Głównym objawem choroby jest przewlekle powracający ból i drętwienie palców. Początkowo objawy mogą występować od czasu do czasu i pojawiają się zazwyczaj w nocy (mogą np. utrudniać sen). Stopniowo objawy występują coraz częściej i pojawiają się także w dzień, utrudniając wykonywanie codziennych czynności i obniżając sprawność manualną pacjenta.
Cieśń nadgarstka: leczenie nieoperacyjne
Jeśli zespół cieśni nadgarstka został zdiagnozowany we wczesnym stadium, może się zdarzyć, że wystarczające okaże się leczenie nieoperacyjne. Jego istotą jest krótkotrwałe unieruchomienie ręki poprzez zastosowanie ortezy. Ma to zapobiegać pogłębianiu się obrzęku ścięgien i stanu zapalnego okolicy otaczającej nerw. Podczas leczenia przyjmuje się dodatkowo niesteroidowe leki przeciwzapalne. Wskazane mogą być również zabiegi rehabilitacyjne (np. przy użyciu ultradźwięków lub prądów TENS). Częściej jednak cieśń nadgarstka leczona jest chirurgicznie, za pomocą nieskomplikowanego zabiegu.
Operacja cieśni nadgarstka: proste i skuteczne rozwiązanie
Operacja cieśni nadgarstka polega na zwiększeniu światła w kanale nadgarstka przez rozcięcie tzw. więzadła poprzecznego. Mimo iż zabieg może wiązać się z długą rekonwalescencją, więzadło zostaje wydłużone, dzięki czemu ucisk, obrzęk i stan zapalny nie nawracają. Dzięki temu pacjent pozbywa się dolegliwości bólowych.
Operację cieśni można przeprowadzić tradycyjnie lub metodą endoskopową. W tym drugim przypadku zabieg nacięcia więzadła trwa zaledwie kilka minut. Oba rodzaje operacji wiążą się z koniecznością zastosowania znieczulenia regionalnego (miejscowego).
Operacja cieśni należy do prostych zabiegów, przy których ryzyko powikłań jest niewielkie. Należy pamiętać, że to jedyna w pełni skuteczna metoda na całkowite pozbycie się przyczyny dolegliwości. W większości przypadków nie warto zatem nadmiernie zwlekać z decyzją o operacji. Tym bardziej, jeśli ciągły ból obniża nasz komfort życia.
Masz pytania? Na wszystkie chętnie odpowiemy! Skontaktuj się z nami!
